Eerste stage week
Door: Zuster Blom
Blijf op de hoogte en volg Melissa
11 September 2016 | Suriname, Paramaribo
Maandag gingen we voor het eerst met z'n vijven op de fiets naar onze stage. Met onze netjes gestreken witte pakken aan en de schorten mee om daar aan te trekken. We moeten er piekfijn uit zien. Daar aangekomen was m'n pak al verkleurd door bouxiet (aluminium erts) op m'n rugtas. Gelukkig heeft niemand hier iets over gezegd. Het is ongeveer 30 minuten fietsen.
We kregen een introductiedag met een paar gezamenlijke opdrachten over de cultuur en een speurtocht om het ziekenhuis te leren kennen. We zijn goed ontvangen. Helaas hadden we nog geen kennis gemaakt met de afdeling. Het was wel ontzettend warm in het klaslokaal in onze witte pakjes...
Dinsdag ben ik gestart op de kinderafdeling, tot en met vrijdag. Ik moet nog erg wennen. De cultuur verschillen zijn zo groot. Ik had niet verwacht dat dit zo'n indruk op mij zou maken, ik had ook niet gerekend op zulke grote verschillen. De manier van werken en communiceren zijn zo anders. Ze lopen hier achter betreft wetenschap, kennis. Hiërarchie is hier veel meer aanwezig. De manier van communiceren is vooral gebiedende wijs, ook word ik aangesproken als zuster Blom en met 'u'. Ik vind het lastig mijn ervaring en kennis niet te kunnen delen. Het lijkt erop dat ze hier (nog) niet voor open staan. De begeleiding is hier ook anders dan in Nederland. Ik loop niet met een iemand mee. We werkten de meeste van de dagen met 7 mensen op 9 patiënten. Ik probeer mee te gaan met de cultuur en gewoontes.
Over het algemeen vonden een paar jonge kinderen mij nog eng, door m'n witte pak. Dit moet als stagiaires. De verpleegkundige en verzorgende dragen blauw op de kinderafdeling.
Wat ik wel een mooi moment vond deze week, is dat een kindje de eerste dagen steeds moest huilen als ik hem ging baden (wassen). De laatste vrijdag opende hij zijn armpjes voor mij toen ik vroeg of hij mee ging. Ik heb zijn vertrouwen gewonnen.
Door de crisis hier merk je spanningen. Mensen zijn bang omdat de SRD steeds minder waard wordt.
We zijn met zeven meiden gestart met salsa dansles! Twee keer per week. Deze week heb ik nog niets nieuws geleerd, de basis kende ik al. Hopelijk aankomende week wel!
Verder werd ons nog gevraagd of we wel eens 'lekker weertje?!' naar ons horen roepen als wij door Paramaribo fietsen. Waarop wij volgens mij vaak 'ja' antwoordden. We hoorde nu dat dit een afkorting is van: 'lekker weertje voor een op en neertje'... We blijven leren van de gewoontes en cultuur.
Vrijdag avond waren we uitgenodigd door coassistenten, met de partybus naar een villa voor een barbecue en poolparty. Erg gezellig met andere studenten.
Liefs 'zuster Blom'
-
11 September 2016 - 15:35
Nadine:
Hee melis! Wat een leuk verhaal weer. Wat een andere wereld zeg, hebben ze wel computers of doen ze alles opschrijven in mappen?
Heel veel plezier weer de aankomende week en ben weer benieuwd naar een verhaal. Naar welke afdeling ga je nu?
Have fun vriendin!
-
11 September 2016 - 16:57
Anita:
Lieve Melissa,
We hebben gisteren al even contact gehad via de app.
Wat een cultuur shock, dat is zeker wennen.
Ik weet zeker als ze je beter leren kennen dat ze je meer toevertrouwen en ook van je willen ler.
Je bent een liefdevol en open persoon en dat gaan ze zien.
De kindjes willen straks niet dat je weggaat, dan huilen ze ook omdat je weer naar Holland gaat.
Veel succes -
11 September 2016 - 17:05
Buurman:
Malissa,ik had al thuis geweest na zoveel onnodige hierarchische problemen,wat is het toch een raar iets dat ze daar 30 achter lopen op nederland.De meeste problemen hebben niet eens met geld te maken,als wel met onwil en halstarrigheid.Maar ja je maak ook natuurlijk mooie momenten mee.Mooi dat je ook een kritisch verslag maak uit een andere wereld.hier mooi weer en zijdewinder kermis. -
11 September 2016 - 17:07
Buurman:
30 jaar bedoel ik. -
11 September 2016 - 18:20
Melissa Blom:
Bedankt voor de reacties, erg lief!
Nadine! Ze werken hier op schrift. We hebben geen internet. De artsen hebben wel internet geloof ik. -
11 September 2016 - 19:52
Broeder Gerard:
Allemachtig mens wat maak jij een hoop mee. dat zal nog heel lang nawerken bij jou denk ik.
Kom maar op met je volgende verhaal. -
11 September 2016 - 20:27
Jolien:
Hoi Melissa,
Wat een verschil met hoe we hier met elkaar en de patienten omgaan in een ziekenhuis zeg! Een beetje 50 jaar terug in de tijd ofzo... Je maakt wel heel veel mee zo!
Hopelijk wen je gauw een beetje, en kan je daar een ook laten zien hoe dat bij ons in NL gaat.
Geniet van alles daar en blijf je zelf, dan komt het goed!!
Groetjes Jolien -
11 September 2016 - 20:58
Stella:
Hoi Melissa,
Voor een doener als jij valt afwachten niet mee. Jij wilt aanpakken.
Maar toch leer je veel maar dan op een ander gebied. Fijn dat jullie het leuk hebben.
Veel pleziet en leuke leermomenten toegewenst.
Groetjes Frank en Stella en knuffel v Sjakie en Api. -
13 September 2016 - 09:46
Fabiola:
weer een mooi verslag .het vertrouwen van een kindje gewonnen om te wassen goed bezig .lekker salsa dansen. veel plezier verder met stage lopen xx -
22 September 2016 - 05:18
Chantal:
Opnieuw een mooi geschreven verhaal.
Het komt zeker goed 'TOP ZUSTER BLOM'. Zet hem op!
Liefs Chantal
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley